Witam,

Spróbuję cie jednak przekonać do biotopu rzek Azji. Mógłbyś wykorzystać tam sowje zakupione wcześniej materiały aby odtworzyć tamten biotop, a przynajmniej jego malutki kawałek. W tamtych rzekach również występują drobne skałki, przeważa żwirek ale jak posiadasz piasek to też wiele nie zaszkodzi bo rosną tam tylko Cryptoryny które utrzymują się w nurcie szybko płynącej rzeki.

Zacznę od udekorowania i przygotowania akwarium:
Napewno kupiłeś duża ilość łupków, możesz je wykorzystać ale do odwzorowania wiernie tamtego biotopu wszystkich ich użyć nie będziesz mógł ;). Wysyp piach na no i poukładaj na nim łupki, możesz wykonać jaskinie / jamy. Spróbuj jak będzie wyglądała jaskinia kompletnie zasypana piachem! Kiedy już naukładasz jaskinie (poklejisz jak już wcześniej wspomniałeś), możesz zabrać się za zaplanowanie gdzie i jakie roślinki będą rosły. Posiadając w miarę wysokie akwarium możesz naprawde fajnie je obsadzić. Gatunki które bym ci proponował to:
- Moczarka Argentyńska
- Rogatek Sztywny
- Kabomba Karolińska
- Barklaja Długolistna
- Zwartka Wendta

Możesz wykonać jame jezeli posiadasz pompkę i zrobić z niej "bąbelkowy wulkan"! :mrgreen: Rybką będzie to wierniej ukazywało formę rzeki.

A co do rybek to:

Zestaw I
2x Sumik Szklisty
6x Brzanka Sumatrzańska (bądź jakiekolwiek inne brzamki chociaż ja osobiście uwielbiam te ;))
3x Gurami Mozaikowy / Dwuplamisty / Prętnik Karłowaty

Zestaw II
6x Brzanka
5x Razbora Klinowa
4x Sumik Szklisty

Zestaw III
4x Kardynałek Chiński
3x Gurami Mozaikowy
6x Razbora Klinowa

Takie zestawy będą pasowały do wyzej opisanego biotopu. Pamiętaj jeżeli chcesz hodować brzanki zbiornik powinien być obwicie zarośnięty, rybki powinny mieć jednak przestrzeń do pływania.

Mam nadzieję że teraz to pomogłem! I szczerze ci radzę zdecyduj się na te gatunki, bedzie im o wiele lepiej. Dodam iż musisz bardzo dobrze filtrować i napowietrzać akwarium. Jeżeli jesteś zainteresowany rozmnażaniem brzanek tzn. parametry wody itd. to chętnie pomogę daj tylko znać!

Myśle że ten będzie dobry na poczatek ( niech wypowiedzą sie inni ) :



Labidochromis lividus



Odkrywca i rok odkrycia


Gatunek znany jest od 1978 roku. Systematyka gatunku uporządkowana została w roku 1982 (Lewis). W pewnym okresie wydawało się, iż ze względu na swoje specyficzne ubarwienie i zachowanie, stanie się sztandarowym wręcz przedstawicielem malawijskiej fauny, a przynajmniej swego rodzaju. Ostatecznie jednak większą popularność zdobył Labidochromis caeurelus, przez pewien czas opisywany z resztą błędnie jako L.lividus 'yellow'.


Ogólna charakterystyka


W naturze występuje na zachód i na północ od wyspy Likoma. Zasiedla litoral skalny. W rozmieszczeniu pionowym najczęściej spotykany na głębokości 3 - metrów, choć okazjonalnie spotykany i na metrowych płyciznach, i na głębiej położonych siedliskach.


Rozmiar


Podobnie jak inne gatunki rodzaju Labidochromis, L. lividus nie należy do dużych pyszczaków. Maksymalne rozmiary, to 7-8 centymetrów, przy czym samce są nieznacznie większe i sprawiają wrażenie nieco masywniejszych. W dużych akwariach, przy prawidłowej pielęgnacji, poszczególne osobniki mogą osiągać minimalnie większe rozmiary.


Dymorfizm płciowy


Osobniki obu płci posiadają bardzo zbliżone ubarwienie. Trudność może sprawiać zwłaszcza określenie płci osobników młodych, niewielkich rozmiarów, i pojedynczych, kiedy obserwator pozbawiony jest punktu odniesienia i porównania. Samce, oprócz minimalnie większych rozmiarów i masywniejszej budowy, posiadają także delikatną wyściółkę tłuszczową na czole. Poza tym ich linia brzucha jest raczej płaska, podczas gdy u samiczki jest ona zaokrąglona (wrażenie to znika jednak w okresie inkubacji i bezpośrednio po jej zakończeniu). Najważniejszym kryterium pozostaje różnica w czarnym zabarwieniu płetw. U samców wyraźnie zaciemniona pozostaje płetwa grzbietowa, odbytowa, brzuszne, oraz krawędzie płetwy ogonowej. U samiczki poziom zaczernienia płetw jest wyraźnie słabszy, zwłaszcza w przypadku płetwy ogonowej, odbytowej i brzusznej. Poza tym samce, zwłaszcza te dominujące lub znajdujące się w stanie podniecenia, posiadają charakterystyczne, zaciemnione policzki poniżej linii oka, dolne części pokryw skrzelowych, oraz okolic pyszczka.

Poza tym zasadnicze ubarwienie obu płci nie różni się. Jest ono kobaltowo - niebieskie, mieniące się w różnym oświetleniu od błękitu, do niebiesko-fioletowego. W świetle naturalnym zdecydowanie dominuje barwa niebieska, w bardzo żywym, mocnym odcieniu. U poszczególnych osobników może pojawiać się niewyraźne, poprzeczne prążkowanie w kolorze szarym lub szaro-grafitowym. Jest ono mocniejsze i wyraźniejsze w przedniej części ciała i w jego grzbietowej części. Towarzyszy zwłaszcza zmianom emocjonalnym poszczególnych osobników, choć niektóre samce mogą cechować się wyraźną, ciemna pręgą rozpiętą na stałe między oczami, 'na czole'. Z kolei niektóre populacje handlowe (np. z ferm na Florydzie), utrwaliły ten element ubarwienie. Podobny proces daje się zaobserwować w przypadku pokrewnego L. caeruleus, zaś większość akwarystów ocenia te zmiany jako niepożądane i nieatrakcyjne wizualnie. Poza tym specyficznymi cechami ubarwienia pozostaje jasny, mleczno-błękitny grzebień nad zaczernieniem płetwy grzbietowej, jasne pierwsze promienie płetw brzusznych, oraz wyraźny kontrast koloru promieni i błony płetwy ogonowej - zwłaszcza w przypadku dorosłych samców.

W zasadzie każdy akwarysta zaznajomiony z L. caeruleus, powinien bez problemów rozpoznać osobniki L. lividus.


Zachowanie


Jest to gatunek, który nie wykazuje typowej dla większości malawijskich pyszczaków agresji, tak w wymiarze międzygatunkowym, jak i wewnątrzgatunkowym. W zasadzie większość zachowań 'agresywnych' ogranicza się do prezentowania postawy imponującej, intensyfikacji ubarwienia i jego kontrastów, rozpościerania płetw i opływania się samców. W konfrontacji z innymi gatunkami raczej ustępliwe, zajmują stosunkowo małe, leżące na uboczu rewiry. W małej grupie niewidoczne, płochliwe i ukryte. Ładnie prezentują się w większej grupie, na przykład 3 samców i 5-7 samiczek. Poza tym bardzo ważnym elementem pozostaje wkomponowanie ich w odpowiedni zespół gatunkowy. Z pewnością nie jest to ryba, która powinna być zestawiana z dużymi i agresywnymi pyszczakami, takimi jak większość Melanochromis, czy Maylandia.

W obrębie własnego gatunku relatywnie zgodne. Samce nie są napastliwe ani wobec siebie, ani wobec samiczek. Należy im jednak stworzyć zbiornik dający poczucie komfortu - z dużą ilością wąskich szczelin i małych grot, a także zabudowaną wysoko tylną ścianą akwarium. Dzięki temu ryby będą czuły się pewniej i powinny przejawiać większą aktywność w obrębie całego zbiornika i we wszystkich jego strefach.


Rozmnażanie


Jest to gatunek mały i cechujący się raczej małym pyszczkiem. Przy stosunkowo dużym rozmiarze jajeczek samiczka może złożyć i inkubować raczej niewielką ich liczbę. Dwadzieścia młodych będzie dobrym wynikiem. Samiczki podchodzą do tarła dosyć chętnie, jednak obija się to niekorzystnie na ich ogólnej kondycji. Często mają także problemy z donoszeniem ikry, zwłaszcza w towarzystwie dużych, mocnych pyszczaków i w zbiorniku pozbawionym kryjówek. Osobnym problemem pozostaje sztuczna inkubacja młodych i problemy z samiczkami, które muszą 'nauczyć się' prawidłowej opieki nad potomstwem. Młode mierzą poniżej centymetra i w akwarium ogólnym nie mają większych szans.


Żywienie


W naturze Labidochromis lividus żywi się przede wszystkim glonami, ale także masą drobnych organizmów zwierzęcych, które pochłania niejako 'przy okazji'. W akwarium bez problemu pobiera pokarm sztuczny, zarówno w postaci płatków, jak i drobnego granulatu. Zdecydowaną większość powinien stanowić pokarm roślinny. Podawanie paszy wysokobiałkowej, pokarmów żywych (zwłaszcza ochotki lub serca wołowego), i preparatów przeznaczonych na przykład dla mięsożerców z Tanganiki, może mieć bardzo przykre efekty. W początkowej fazie możemy się spodziewać szybkiego wzrostu ryb i wzmożonej aktywności rozrodczej, z czasem dochodzi jednak do poważnych zaburzeń i schorzeń przewodu pokarmowego. Dietę roślinną warto natomiast uzupełnić mrożoną artemią, drobnymi skorupiakami czy larwami wodzienia.


Rozmiary akwarium


Małą grupę tych pyszczaków możemy hodować nawet w zbiorniku o długości 80 centymetrów i pojemności 100 litrów. Odpowiedniejsze jednak będzie akwarium długości 100 - 120 centymetrów i litrażu rzędu 200 litrów. W takim zbiorniku możemy utrzymać większą grupę ryb, która prezentuje się znacznie atrakcyjniej. Możemy także budować zespół wielogatunkowy, oraz stworzyć zabudowę ułatwiającą inkubację i wychów młodych.


Uwagi


W porównaniu z innymi gatunkami rodzaju Labidochromis, L. lividus jest rybką prawie nieobecną w naszej praktyce handlowej i hodowlanej. Jednak dzięki rosnącej liczbie firm sprowadzających wskazane gatunki na zamówienie, zainteresowani nie powinni mieć kłopotów z jej pozyskaniem. Z czasem 'domowe' hodowle z pewnością przyczynią się do upowszechnienia tego gatunku




Ze strony : http://www.malawi.pl/opisy/see.php?plik ... rupa=mbuna

Twój post jest sprzeczny z mojim poprzednim ale cóż ja myślę że lepiej by było go przekonać na Azję a jak nie to Ameryka Płd. Chyba że jednak stworzysz jakiś nadający się zespół. :mrgreen:

KrZyWy, dzięki za wspaniały artykuł ale zdania raczej nie zmienię ;-)
Doma, a co myślisz o pseudotropheus saulosi --> http://www.malawi.pl/opisy/see.php?plik ... rupa=mbuna

Widziałem ten gatunek w sklepie zoologicznym i spodobał m sie zwłaszcza , że w sklepach mały jest wybór pyszczaków :-(

Myślę że będzie ok. Polecam raczej 1 i 3 - 2 samice.

Ok , chcę Wam wszystkim podziękować za poświęcony mi czas , możecie jeszcze pisać jakie gatunki mi polecacie ;-)

Myślę, że w tym tygodniu akwarium będzie gotowe i kupie rybki :-)

Mam nadzieje że dasz zdjęcia akwarium z rybkami :-)

Mam nadzieje że dasz zdjęcia akwarium z rybkami :-)

Oczywiście , tyko jak będzie gotowe ;-)